Van de CTR-kelders tot het Koning Boudewijnstadion Het verhaal begint op 19 juli 1952, tijdens een bezoek aan de National Spinal Unit van Stoke-Mandeville (Buckinghamshire - GB). Dr.Pierre HOUSSA, oprichter en directeur van het Centrum voor Traumatologie en Revalidatie (CTR) van het Brugmann Ziekenhuis in Brussel, bewondert de belangrijke plaats die door sportactiviteiten in het revalidatieprogramma innemen. Het  revalidatieprogramma in dit centrum dat gespecialiseerd is in de behandeling en revalidatie van ruggenmergletsels, is opgezet door Dr. Ludwig GUTTMANN .

Terug in België nam Pierre HOUSSA contact op met een vriend van de redactie van de krant Les Sports, Jacques LECOCQ. Beiden onderzoeken de mogelijkheden om een ​​sportafdeling te creëren die geïntegreerd is in de behandeling en revalidatie van patiënten die sinds september 1950 aan het CTR worden behandeld. Ze besluiten Victor BOIN te ontmoeten, destijds voorzitter van het Belgisch Olympisch Comité. Victor BOIN, een overtuigd atleet, werd gewonnen door het project dat zeer snel vorm kreeg met de enthousiaste hulp van verschillende voorzitters van nationale federaties of competities.

Zo ontstond op een informele maar zeer effectieve manier het Sportcomité van het Traumatologie- en Revalidatiecentrum, dat volgende heren samenbrengt:

• Victor BOIN - Voorzitter van het Belgisch Olympisch Comité (BOC)

• Edouard HERMES - Voorzitter van de Belgische Atletiekliga

• Oscar KESSELS - Voorzitter van de Koninklijke Belgische Boogschietfederatie

• José CRAHAY - Secretaris-generaal van het Belgisch Olympisch Comité (BOC)

• René BALIEUS - Voorzitter van de Basketbalsportfederatie

• Albert GOVAERTS - Afdelingshoofd van het Brugmann ziekenhuis

• Jacques LECOCQ - Journalist voor dagelijkse sporten

• Max WELL - Redacteur in Hoofd van de krant Les Sports

• Franck MATTHYS - Adjunct-secretaris van het Nationaal Instituut voor Lichamelïjke Opvoeding en Sporten (NILOS)

• Max WASTERLAIN - Adjunct-secretaris van het instituut voor lichamelijke opvoeding en sport  (INEPS)

Op 31 juli 1954 kregen de zaken concrete vorm op het terrein met de deelname van een Belgisch team van vier boogschutters in rolstoelen aan de Internationale Spelen van Stoke-Mandeville, die werden georganiseerd op het gazon van het Aylesbury-ziekenhuis waarvan de eerder geciteerde National Spinal Unit deel uitmaakte.

Onze vier nationale vertegenwoordigers, waren: Henri VAN PUYMBROECK ,Charles JANSSENS, Emmanuel NAVARA, Jean PATOT.

Zij waren allen afgevaardigden  van het CTR en werden opgeleid door vrijwillige boogschutter P.VERHOEVEN en vergezeld door verpleegster Valentine LARSIMONT en dokter Albert TRICOT. Het team werd zesde van de 24 deelnemers en eerste “overzee”.

Zij werden op het asfalt op de luchthaven van Melsbroek begroet door de minister van Binnenlandse Zaken en Volksgezondheid, PierreVermeylen, en onthaald met bloemen door vele vrienden en persoonlijkheden.  De Belgische sportbeweging voor gehandicapten was gelanceerd. Zij zou snel wortelschieten in Brussel, bij het CTR van het Brugmannziekenhuis.

​​

Er werd een multifunctioneel sportveld aangelegd juist voor het begin van de activiteit, een functioneel revalidatiezwembad en later een overdekte boogschietstand. Want tijdens de eerste jaren kwamen boogschutters bijeen in de gangen van de kelder  van het centrum.

De vlakte van Fernand Héger, genoemd naar de voorzitter van de Commissie voor Openbare Bijstand, werd op 6 juli 1958 ingehuldigd door HM Koningin ELISABETH, ter gelegenheid van de eerste Internationale Spelen in Brussel (ISB).

Twaalf JIB's, die om de twee jaar worden georganiseerd, zouden deze grote primeur op het continent volgen, naar het voorbeeld van wat er jaarlijks in Groot-Brittannië, in Stoke-Mandeville, gebeurde.

​

Zich bewust van de noodzaak van een meer georganiseerde structuur op het nationale grondgebied werd op 6 februari 1960 de Belgische Sportfederatie voor Gehandicapten (FSBH - BSVG) opgericht. De oprichters zijn:

​

• Victor BOIN - Voorzitter

• Pierre HOUSSA - Ondervoorzitter

• Franck MATTHYS - Ondervoorzitter

• José CRAHAY - Penningmeester

• Albert TRICOT - Secretaris

• Paul MARCOUX - Lid & 1ste voorzitter van het hof van beroep

• Jean-Pierre COSTE - Lid & Arts aan het CHU de Liège

• Jacques DUCHESNE - Lid & Arts aan het UZ Gent

• Paul VERTONGEN -Lid & arts aan het UZ Bruge

• Georges DUPIRE - Lid & fysiotherapeut aan het CTR

• Yvette ALLOO - Administratief secretaris bij het CTR

​

De FSBH / BSVG selecteerde een nationaal team om onze kleuren te vertegenwoordigen op de eerste "Paralympische Spelen" na de afsluiting van de Olympische Spelen in Rome in 1960.

​

In die tijd werden deze Spelen voor lichamelijk gehandicapten georganiseerd onder de naam International Stoke-Mandeville Games in Rome. Onze Belgen waren met een vijftiental. Ze brachten in hun bagage en met hulp van Sabena, drie medailles mee terug:

• een gouden medaille in tafeltennis dames klasse C: Yvette ALLOO

• een zilveren medaille in het boogschieten voor vrouwen: Ghislaine DEVOS

• een bronzen medaille in boogschieten bij mannen: Henri VAN PUYMBROECK

Ze behaalde ook een tiende plaats met het basketbalteam.

​

Het was voor de leden van de ASCTR de gelegenheid om op 2 december 1960 een grote feestavond te organiseren in het hun ter beschikking gestelde pand van de gemeente Wemmel. Een feestavond die jaarlijks herhaald werd en jarenlang werd gehandhaafd. In april 1961 telde de FSBH / BSVG 81 leden in vier actieve clubs in Brussel (ASCTR), Brugge (SV ST.JAN), Gits (BBCGITS) en Gent (THUMBS UP). Luik sloot zich bij dit kwartet aan door de geboorte van ASLH (Association Sportive Liégeoise des Handicapés) Drie anderen waren in oprichting in Antwerpen, Henegouwen en Luxemburg.

 

De nationale federatie kreeg de erkenningv an INEPS en NILOS. Op dat moment was de FSBH / BSVG fier om een ​​voorbeeld te stellen, want het was de enige federatie ter wereld die de status van geassocieerd lid van haar Nationaal Olympisch Comité, in dit geval het Belgisch Olympisch Comité, verkreeg. Op 20 april 1961 organiseerden voorzitter Oscar KESSELS en de leden van de Gilde van de Grote Koninklijke Eed van Sint-Sébastien in Brussel in hun voorouderlijk pand in de Lakenstraat een receptie ter ere van de boogschutters die zich tijdens internationale deelnames bijzonder onderscheiden hadden.

​

Onze leden waren massaal aanwezig in het team dat van 29 juni tot 3 juli 1961 deelnam aan de eerste Internationale Spelen in Parijs. Gouden medailles bij boogschieten (heren) en tafeltennis (dames), zilveren medailles bij basketbal en boogschieten (dames) en een bronzen medaille bij teamschermen. Ons nationale team won de eerste plaats in de Inter Nations-ranglijst. De actie om de internationale ontwikkeling van de sportbeweging duurzaam te maken, tijdens de Internationale Spelen in Juli 1961 was de oprichting van het International Games Committee van Stoke-Mandeville onder voorzitterschap van Dr. Ludwig Guttmann.

​

Het bestond uit Groot-Brittannië, Duitsland, België, Frankrijk, Italië, Nederland, Oostenrijk en de Verenigde Staten. Deze vereniging evolueerde naar de oprichting van een internationale federatie: ISMGF (verlamd) parallel met de ISOD (geamputeerden) en veel later de IPC, maar dit is een ander verhaal dat al is verteld.

Laten we echter de twee gouden medailles, de 5 zilveren medailles en de 3 bronzen medailles van onze landgenoten onderstrepen aan het einde van deze ISMG61. Op initiatief van de ASCTR werd een Nationaal Kampioenschap Basketbal in het leven geroepen, waarvan de eerste officiële wedstrijd plaatsvond op 25 november 1961 in het Zuidpaleis in Brussel met de steun van de Stadssportafdeling. Zij stelde het ASCTR-team op tegen de BBC (GITS). Overwinning voor de Brusselaars met een score van 16 tegen 6.

​

Het team bestond uit Dédé Gurman, Toto Delbercq, Gérard Delobel, Antonio Diaz, Serge Elias, Richard Snoeckx, Wilfried Van Bruaene en Jean - Pol Weygaerts. Op dit momentum organiseerde de ASCTR, op 17 maart 1962, in hetzelfde Palais du Midi, als voorprogramma voor de internationale basketbalwedstrijd België - Spanje, een rolstoelbasketbalwedstrijd tussen België en Nederland. Belgische overwinning zonder discussie 18 tegen 6.

 

De Provinciale Klinische School van Montignies-sur-Sambre kwam in april 1962 om het panel van teams te vervolledigen dat erkend werd door de algemene vergadering die op 4 mei 1962 bijeenkwam.

​

Deze AV stelde naast voorzitter Victor BOIN, ondervoorzitters Franck Matthys en Pierre Houssa, een algemeen secretaris Albert TRICOT, een sportdirecteur Georges Dupire en een assistent-secretaris Yvette ALLOO aan. De bijdrage werd vastgesteld op 125 Belgische frank.

 

De derde Internationale Spelen in Brussel in juni 1962 waren het signaal van een nieuwe impuls dankzij de autoriteiten van de Stad Brussel en André Wauthy, Commercieel Directeur van de firma Martini. Degenen die ze hebben meegemaakt - organisatoren, vrijwilligers, deelnemers en de vele bezoekers en toeschouwers - zijn de beroemde slogan met woorden die zijn overgenomen van Moonlight in Maubeuge, dat met geweld Moonlight in Brussel is geworden, of de inleidende trompetten. uit Peter en de Wolf, die we vandaag de "Jingle" van de JIB zouden noemen, zeker niet vergeten. 

​​

Een film van deze Spelen werd geproduceerd met de hulp van de CECA door Soprofilm, filmmaker Charles Abel en commentaren van Arsène Vaillant, beide van RTBf. Deze Spelen legden de reputatie van de JIB's in het buitenland vast, ook al was het comfort van de accommodatie niet dat van een drie sterren verblijf. De kleedkamers, de setting en de sfeer van het Heizelstadion werden met de hulp van het goede weer gewaardeerd door onze Duitse, Oostenrijkse, Britse, Franse, Italiaanse en Nederlandse vrienden. Terwijl Italië de eerste plaats won op de internationale ranglijst, was de Belgische plundering opmerkelijk: 5 gouden medailles, 7 zilveren medailles en 7 bronzen medailles. Een maand later, ter gelegenheid van de Xde Internationale Spelen van Stoke-Mandeville, decoreerde Victor BOIN Dr. Ludwig Guttmann met de Orde van Leopold in naam van onze Koning.

 

Bij deze gelegenheid en voor de eerste keer gaf luitenant-kolonel vlieger J. GUEUFFEN de luchtmacht toestemming om het transport van ons nationale team te verzekeren. Dit was de eerste gelegenheid die door vele anderen werd gevolgd, aangezien behalve Londen ook de luchthavens van Tel Aviv, Toronto en Nantes militaire vliegtuigen ontvingen die versierd waren met onze nationale driekleur.

(Victor BOIN en zijn vrouw Yvonne stonden in voor het drukken en de productie door Paul Daxhelet van het erediploma van de FederatieHet nummer 0 daarvan werd op 10 oktober 1962 aan Koningin Elisabeth overhandigd in het kasteel van Stuyvenberg, ter gelegenheid van de receptie die Zijne Majesteit gaf aan de leden van het Belgische team die zich hadden onderscheiden tijdens de recente Internationale Spelen: Ghislaine Devos, Yvette ALLOO, Henri Van Puymbroeck, Raymond Schelfaut van de ASCTR en de jonge Bruggeling Gryson. )

​

Het Organisatiecomité van de Internationale Spelen in Brussel ontving in hetzelfde jaar via de FSBH, de prijs voor sportieve inspanning, en op 25 november 1962, ter gelegenheid van de prijsuitreiking van het eerste nationale tafeltenniscriterium aan de Terrasse Martini, werd de Challenge Ménage Roland gecreëerd. De eerste Laureaten waren Yvette ALLOO uit Brussel en Fernand Stevens uit Gent. Toen eind 1962 de officiële maandelijkse publicatie de titel FSBH / BSVG magazine droeg, bestond het redactie-, productie- en verzendteam uitsluitend uit ASCTR-vrijwilligers. Laten we de namen in herinnering roepen van degenen die jarenlang hun woord als vrijwilligers trouw waren gebleven.

 

In de redactie A.TRICOT, Nora Boost, André Dubois, Josée Delbecque, Géo Donny. Aan hun zijde zorgden Yvette ALLOO en Claire Van Haelen voor het typen. Georges Dupire, Georges Roland, Toto Delbecque, Micheline Helaers, Laurette Denuit en Marthe Boost waren af ​​en toe verslaggevers aan wie onze Brugse vriend Aimé Desal regelmatig zijn medewerking verleende. Robert Deyns was onze Frans / Nederlands vertaler, waardoor we tweetalige edities konden uitvoeren. Maar deze teksten moesten worden geproduceerd zonder elektrische typemachines of pc's en zelfs kopieerapparaten.

​

Het was Pierre Lejeune, een klusjesman, die deze taak op een alcoholkopieerapparaat uitvoerde, veel koppiger en vol verrassingen dan een simpele computer van onze tijd. Op het gebied van frankering en verzending maakten Muriel Dernies, Tonio Penta en Simone Herremans dit team compleet. In februari 1963 werd het nummer 7 opgedragen aan de Limburgse Sportclub voor Gehandicapten en lanceerde de ASCTR een nieuwe sport, bowlen.

 

Hunne Majesteiten Koning Boudewijn en Koningin Fabiola ontvingen in het kasteel van Laken de Belgische jeugd en onder de gasten, onze nationaal kampioen in verschillende disciplines, Gérard Delobel die ook net opviel tijdens de 5e JIB. Deze spelen brachten het maximum samen van wat de gebouwen van het Heizelstadion konden herbergen. Onze Vorsten eerden onze nationale gehandicapte atleten verschillende keren. Zo ook door een verrassings- en informeel bezoek van Zijne Majesteit Koning Boudewijn die wilde deelnemen aan de uitreiking van bekers en medailles tijdens de Nationale Kampioenschappen in het annex 2 stadion, dat nu het Victor BOIN-stadion heet. Ze lieten dit verder zien door regelmatig de maandelijkse publicatie van de federatie te willen ontvangen. In oktober 1963 was iedereen aanwezig om onze voorzitter Victor BOIN te feliciteren aan wie het Internationaal Olympisch Comité (IOC) zojuist het diploma van Olympische verdienste had toegekend.

​

Een paar weken later werd het International Stoke Mandeville Committee opgericht, voorgezeten door Ludwig Guttmann.

​

De leden van deze voorlopercommissie van de IPC waren A. Magli (I), A. TRICOT (B), Ch. Atkinson (GB), M. Boubée (F), T. Kasai (J), B. Lipton ( USA), R. Simon (A) en H. Tjebbes (NL). De ASCTR werd op 10 oktober 1974 een feitelijke vereniging waarvan de leden van het uitvoerend comité waren: Oprichter en Erevoorzitter Victor BOIN, Voorzitter Dokter Albert TRICOT, Ondervoorzitters Solange De Paepe en Rémi Van CUTSEM, Secretaris Madeleine Van Culsem, Adjunct-secretaris Guy Van Gils, Verantwoordelijk voor externe betrekkingen Georges Roland, Verantwoordelijk voor de betrekkingen met de pers Bernard Van CUTSEM.

​

Op 24 november 1987 waren zij het die de ASCTR veranderden in een vereniging zonder winstoogmerk. De erelijst van onze non-profitorganisatie is rijk aan tal van nationale en wereldtitels, evenals talrijke gouden, zilveren en bronzen medailles op de Paralympische Spelen waaraan onze leden sinds deze eerste in Rome 60 regelmatig hebben deelgenomen. Het is onmogelijk om in deze korte geschiedenis alle onderscheidingen te noemen die door onze gelieerde ondernemingen zijn verkregen.

​

De namen van de atleten van de ASCTR die verschijnen bij de winnaars van de Challenge Victor BOIN, elk jaar uitgereikt aan de beste Belgische gehandicapte atleet, zijn de beste weerspiegeling van de inspanningen van onze leden en de kwaliteit van hun coaches: Guy Van Ophem, Achiel Braet, Marie-line Pollet, Mario Dorigo, Dimitri Ghion.

 

Het Traumatologie- en Revalidatiecentrum van het Brugmannziekenhuis huisvestte gedurende al die jaren tegen alle verwachtingen in de sport- en administratieve gebouwen van de ASCTR. Enkele dagen na de inhuldiging door de Stad Brussel, op 24 januari 2003, van een gebouw dat volledig toegankelijk is voor mensen met een handicap, heeft ASCTR vzw haar activiteiten overgebracht naar de eerste verdieping van de volledig gerenoveerde faciliteiten van Annex 5 van het Koning Boudewijnstadion. , Avenue de Marathon n ° 1, tegenover het COIB en het Victor BOIN-stadion, op het sportterrein van de Heizel.

 

Bedankt aan iedereen die ons heeft geholpen om te beginnen en te groeien.

Dank aan de opeenvolgende Brusselse gemeentebesturen die ons een complex hebben aangeboden waar we trots op zijn en dat openstaat voor alle gehandicapte atleten.

Vijftig jaar zijn daarmee voltooid.

Het plezier om deze te hebben beleven, zal misschien de uwe zijn door deze paar bladzijden geschiedenis te lezen.

Dr. Albert TRICOT (2004).